پرش به محتوا

استقلال قضایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

استقلال قضایی مفهومی است به این معنا که قوه قضائیه لازم است از دیگر قوای حکومت جدا نگه داشته شود. یعنی، دادگاه نباید تحت نفوذ نامناسب دیگر قوا، یا منافع خصوصی یا حزبی باشند. استقلال قضایی برای ایدهٔ تفکیک قوا حیاتی و مهم است.

کشورهای مختلف با ایدهٔ استقلال قضایی از طریق شیوه‌های گوناگون انتخاب قاضی مواجه می‌شوند. یک روش برای ترویج استقلال قضایی اعطای دوره مادام العمر یا دوره فعالیت طولانی مدت به قضات است که اختیار آزادی به آنها می‌دهد تا در خصوص پرونده‌ها تصمیم‌گیری کرده و بنا بر حاکمیت قانون و ملاحظه قضایی حکم کنند، حتی اگر آن تصمیمات از نظر سیاسی نامحبوب یا مورد مخالفت منافع قدرتمند باشند. ریشهٔ این مفهوم را می‌توان تا انگلستان قرن هیجدهم پی گرفت.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]